دوشنبه ۱۱ فوریه ۲۰۰۸
ورودی شهر بنگلور با ترافیک بسیار سنگینی مواجه بود که حدود ۲ ساعت از زمان تعیین شده قبلی ما را با تاخیر به مقصد رساند. وقتی به دکتر رانگا تلفن زده و گفتم که در شهر هستیم، با هماهنگی گریدهار رائو شخصی به نام شیوا کومار را به ترمینال فرستادند تا ما را به محل اقامت راهنمائی کند. اما حوادث به گونهای پیش رفت که پس از تاخیر و ترافیک زیاد، راننده اتوبوس ما را در خیابانی دیگر پیاده کرد و هنگامی که با یک راننده تاکسی به ترمینال رفتیم، شیوا کومار را در آنجا نیافتیم. با هماهنگی تلفنی و با کمک همان رانندههای تاکسی، بالاخره محل اقامت خود را پیدا کرده و مستقر شدیم.
ساعت از ۳ بعدازظهر گذشته بود که اتوبوس مخصوص کنگره از محل اقامتمان به سمت محل کنگره حرکت کرده و این آغاز برنامه و هدف اصلی سفر بود. محل برگزاری کنگره، موسسه تحقیقاتی علوم روان و اعصاب در بنگلور بود که مکانی بسیار تمیز، مرتب و مناسب برای کنگره بود و سالن اجتماعات این موسسه به درستی برای این واقعه انتخاب شده بود. هنگام ورود به محل کنگره، آقای دکتر رانگا به تکتک افراد خوشآمد گفت. سپس در سالن اصلی به انتظار شروع برنامه پذیرش شرکتکنندگان نشستیم. در عین حال بساط گفتگو و احوالپرسی نیز در گوشه و کنار برقرار بود. وقتی گروه پذیرش مستقر شدند و کار تحویل کتاب کنگره و ساکها شروع شد، متوجه شدیم که برای ایرانیان کارت صادر نشده است و به همین دلیل تا پایان کار توزیع مدارک سایرین صبر کردیم و سپس به عنوان آخرین نفرات، مراحل پذیرش و صدور کارت را تکمیل کردیم.
بلافاصله پس از دریافت کارتها و ساک محتوی مدارک و کتاب کنگره و نقشه شهر، جهت صرف شام به مراسم ضیافت در سالن مجاور رفتیم. الحق که برنامه شام و تدارکات نیز به خوبی چیده شده بود. پس از آن به محل اقامت برگشتیم که البته در بین راه نیز بلیط پرواز برگشت به بمبئی را برای صبح روز جمعه ساعت ۵:۵۰ خریداری کردیم.